《芦沟》

lú gōu nán wàng jǐn chén āi, mù tuō shuāng hán dà mò kāi.芦沟南望尽尘埃，木脱霜寒大漠开。tiān hǎi shī qíng lǘ bèi dé, guān shān qiū sè yǔ zhōng lái.天海诗情驴背得，关山秋色雨中来。máng máng yuè shì wú chéng jú, lù lù yīn rén shì fèi cái.茫茫阅世无成局，碌碌因人是废才。wǎng rì yīng xióng hū bù qǐ, fàng gē kōng diào gǔ jīn tái.往日英雄呼不起，放歌空吊古金台。