《暖谷诗》

xiàn nán shān shuǐ xiù qiě qīng, tiān dì pī yě táo jīng yīng.县南山水秀且清，天地坯冶陶精英。yǒu táng cì shǐ xī xíng xiàn, fǎng xún dòng xué wèi hán tíng.有唐刺史昔行县，访寻洞穴为寒亭。qū zhǐ yú jīn jǐ bǎi sì, mó yá zì zì hé zòng héng.屈指於今几百祀，磨崖字字何纵横。xiāng suí zhàn dào yǐ kōng xiǎn, lái zhě wú bù máo gǔ jīng.相随栈道倚空险，来者无不毛骨惊。wǒ cǐ sān zài mí bù lǐng, yǒu shí yí dào yú qíng.我此三载迷簿领，有时一到□馀情。yú bīn pēng míng jù huí shǒu, shú zhī tíng cè cáng yán jiōng.娱宾烹茗遽回首，孰知亭侧藏岩扃。chéng jì tóng liáo dào guān shǐ, jū rán xīn jiàng duō jīng yíng.成纪同僚到官始，居然心匠多经营。nǎi zhī wù lǐ huì yǒu shù, yī tiān tōng sāi yīn rén chéng.乃知物理会有数，繄天通塞因人成。jiū gōng běn zhù hū lèi rì, kuàng rán shū dá kāi guāng míng.鸠工畚筑忽累日，旷然疏达开光明。chū yí èr dì záo hùn dùn, xū kōng zhī luó rì xīng.初疑二帝凿混沌，虚空之□罗日星。yòu ruò jù líng bāi huá yuè, xī gǔ zhī xiǎng hōng léi tíng.又若巨灵擘华岳，溪谷之响轰雷霆。dà yán jì pì xiǎo yán chū, hú zhōng zhī jǐng zhēn qí.大岩既辟小岩出，壶中之景真其□。dòng mén chūn fēng guā rén miàn, qí zhōng ān ruò wēn rú zhēng.洞门春风刮人面，其中安若温如蒸。lèi chuí shí rǔ shì kè xuē, zhōu huán qiào bì wú yī qīng.累垂石乳似刻削，周环峭壁无欹倾。jiù tī jì qù xiǎo rén xiǎn, xīn jìng zhī yì jūn zǐ píng.旧梯既去小人险，新径之易君子平。lín liú yòu guǎng fāng zhàng, dié shí dì yǔ wèi xuān yíng.临流又广□方丈，叠石缔宇为轩楹。yú jiē tǔ shí, wú qíng yī dàn jiàn shí róng.於嗟土石□□□，无情一旦建时荣。fāng jīn chū zhèn dà qì, dǐng xīn jī gòu qīng huán yíng.方今出震□大器，鼎新基构清寰瀛。wǒ yuàn tiān xià wú dòng něi, yǒu rú cǐ xué ān shēng líng.我愿天下无冻馁，有如此穴安生灵。bù fán chuī lǜ ér hòu nuǎn, qiān gǔ yí yǐ cǐ wéi míng.不烦吹律而后暖，千古宜以此为名。