《云南曲》

bǎi mán luàn nán fāng, qún dào rú wèi qǐ.百蛮乱南方，群盗如猬起。sāo rán pí zhōng yuán, zhēng zhàn cóng cǐ shǐ.骚然疲中原，征战从此始。bái mén tài hé chéng, lái wǎng yī wàn lǐ.白门太和城，来往一万里。qù zhě wú quán shēng, shí rén jiǔ rén sǐ.去者无全生，十人九人死。dài mǎ wò yáng shān, yàn bīng kū lú shuǐ.岱马卧阳山，燕兵哭泸水。qī xíng qiú sǐ fū, fù xíng qiú sǐ zi.妻行求死夫，父行求死子。cāng tiān mǎn chóu yún, bái gǔ jī kōng lěi.苍天满愁云，白骨积空垒。āi āi yún nán xíng, shí wàn tóng yǐ yǐ.哀哀云南行，十万同已矣。