《登云间阁》

xī nián yán dài fū, ǒu lái jí qiān zhé.昔年严大夫，偶来急迁谪。wǒ běn mí lù zī, dé cǐ yǐ zì shì.我本麋鹿姿，得此已自适。chéng xián zhì shàng fāng, biàn xún táng rén shí.乘闲陟上方，遍寻唐人石。qǐ qī dāng sān fú, yì tiān yún sì mù.岂期当三伏，一天云四幕。kuài zāi fēng shí lái, wàn lài xiāng hū xī.快哉风时来，万籁相呼吸。yǔ yú hé má rùn, shì shān jiē xǐ sè.雨余禾麻润，是山皆喜色。yī bēi qīng wǎn yǐn, lǜ guā jiān zhū shí.一杯倾晚饮，绿瓜间朱实。shì fēi bú dào ěr, xiū yàn shān chéng jì.是非不到耳，休厌山城寂。shù yǐng mǒ héng yān, jiǎo shēng àn luò rì.树影抹横烟，角声暗落日。cháng jiāng qù bù fǎn, kuàng cǐ bǎi nián kè.长江去不返，况此百年客。qǐ shǒu lǎo yù qiān, bái fà hé yóu zhāi.企首老玉仟，白发何由摘。