《和范孙闲行溪西得梅数花韵》

gū gēn yào xiān jué, yī huā yǐ hòu huì.孤根要先觉，一花已后会。ér kuàng wàn xiāng zhōng, wǎn nǎi kuā kuáng zuì.而况万香中，晚乃夸狂醉。dōng huáng zhào qún wù, wú wù jū qí zuì.东皇兆群物，无物居其最。duì méi yù zhe yǔ, dāng zài méi zhī wài.对梅欲着语，当在梅之外。jūn kàn lóng shé zhé, zhōng yǒu jiāng hé pèi.君看龙蛇蛰，中有江河沛。qí yuán yáng fù léi, qí zhēn suì hán guì.其元阳复雷，其真岁寒桧。yú méi guān cǐ miào, yǎn lì lián zhàn bèi.於梅观此妙，眼力怜湛辈。wú néng gēn běn qiú, jǐn wèi sè xiāng shì.无能根本求，仅为色香嗜。yī yuán yuán shí zhě, gū zhēn kě zhī yǐ.一元元识者，孤真可知矣。jūn dú suì xuán jī, mìng bǐ kāi fēng qì.君独邃玄机，命笔开风气。qí zāi tiān gēn cí, yǔ shì hū mèng mèi.奇哉天根词，与世呼梦寐。yóu yí zhuǎn yǔ xià, wèi wèi méi zhī zhì.犹疑转语下，未为梅之至。yuàn wén dì yī yì, gèng zuò xiàng shàng jì.愿闻第一义，更作向上计。huì yǒu xiān tiān wēng, dāng fā wú jí kuì.会有先天翁，当发无极喟。