《香入云亭为高子章赋》

shān lù yǒu tíng cún gǔ yì, bù zhǒng fán huā wéi zhǒng guì.山麓有庭存古意，不种凡花惟种桂。tái fēng xiǎn bō bèng lín zhòu, xuě jìn shuāng wán lóng cāng cuì.苔葑藓剥迸鳞皱，雪劲霜顽聋苍翠。zāi péi qǐ jiě yī rì chéng, ài xī zhì jīn yóu bù yì.栽培岂解一日成，爱惜至今尤不易。lái rén bù bì wèn diǎn xíng, duì cǐ yǎn rán qián bèi shì.来人不必问典型，对此俨然前辈是。shù qián wēng zhòng bù kě qiú, shù xià zǐ sūn néng jǐ shì.树前翁仲不可求，树下子孙能几世。zǐ sūn lì zú mǎn tíng chú, qián rén yú cǐ jiàn xīn shì.子孙立足满庭除，前人于此见心事。jìn nián qiáo mù jǐ jiā cún, shì zhōng lín hè hé yīn yì.近年乔木几家存，是中林壑何阴翳。qián rén zhòng shù ài dú shū, zhǒng shí yǐ yù shū zhōng yì.前人种树爱读书，种时已喻书中义。hòu rén dú shū niàn qián rén, duì shù lèi néng gē bì fèi.后人读书念前人，对树类能歌蔽芾。bā yuè jiǔ rì qiū fēng gāo, jīn dān biàn huà chéng piāo piāo.八月九日秋风高，金丹变化乘飘飘。cháo yuán gù zǔ guī hán diàn, xiān xiāng zhí rù gàn yún xiāo.朝元顾祖归寒殿，仙香直入干云霄。lǎo tù chī chán kāi bí kǒng, zòu chè xū huáng yīng de chǒng.老兔痴蟾开鼻孔，奏彻虚皇应得宠。xū huáng xī jī wàn qióng yáo, shǎng jūn ài hù yuè zhōng zhǒng.虚皇锡赍万琼瑶，赏君爱护月中种。