《山》

dōng huáng tài yī sī huā mìng, huā luò huā kāi lǎo suì huá.东皇太一司花命，花落花开老岁华。tiān dì jīng yīng wú zhuó chù, jīn zhāo kāi dào mǔ dān huā.天地精英无着处，今朝开到牡丹花。qiān shān táo lǐ jǐn yǔ tái, dú yǒu méi huā shì xiāng cái.千山桃李尽与台，独有梅花是相材。dìng shì fù yán chuán dé zhǒng, nián nián shāng zhèng yòu huā kāi.定是傅岩传得种，年年商正又花开。hóng chén shì jiè mèng dōu mí, wǒ zhèng xián yín dé yì shī.红尘世界梦都迷，我正闲吟得意诗。yè qì qīng shí tiān dì bié, méi huā tóu shàng kàn cān qí.夜气清时天地别，梅花头上看参旗。