《题姚司户万翠亭》

míng shān rào jīng chuān, wèi yì qiān bǎi jì.名山绕旌川，未易千百计。qī líng diǎn sǒng qí xī, èr mù xiāng gǎn bì.棲零点耸其西，二幕相扞蔽。liǔ shān yǔ lóng shān, lián gèn dài wú jì.柳山与龙山，连亘殆无际。dà áo cóng dōng chū, shí gǔ jiàn qí ruì.大鳌从东出，石鼓鉴奇瑞。huá róng jiē jī xíng, màn yǎn ruò nán zhì.华容接鸡形，蔓衍若难制。gěi nán yǒu zǐ shān, pán yì wàn lǐ shì.给南有梓山，盘屹万里势。yǒu diàn yuē gān lù, zú lǜ chā tiān dì.有殿曰甘露，崒嵂插天地。yù hú zhěn qí běi, fú shān fù xiāng bǐ.玉壶枕其北，凫山复相比。chěn lǐng jiè fèng huáng, dà dòng chǎn tiān mì.碜岭介凤凰，大洞阐天秘。wú nài fēn bù guǎng, yī cù bù kě yú.无奈分布广，一蹴不可于。yáo jūn tiān yùn qí, qì kǎi gāo yī shì.姚君天韵奇，气慨高一世。xiōng zhōng bǎo qiū hè, zuò tíng fēi zhuàng lì.胸中饱丘壑，作亭非壮丽。dú néng jí xiá guān, lǐng lüè wàn shān cuì.独能极遐观，领略万山翠。cāng yù wú dùn xíng, xiù sè guī yī shì.苍玉无遁形，秀色归一视。què xiào xī rén fēi, suǒ jiàn shū wú yì.却笑昔人非，所见殊无异。dōng tíng luàn qīng huī, jǐn dé cuì wēi yì,东亭乱清晖，仅得翠微意，dōng shān luó hóng qún, wèi miǎn shēng sè lèi.东山罗红裙，未免声色累。wéi jūn bié yōu qù, cháng yáng yuè qīng zhì.唯君别幽趣，徜佯乐清致。qīng shān bù gǎi jiù, lìng kè shí yī zuì.青山不改旧，令客时一醉。