《寄莫道人》

lín mù zì chūn lán zì yá, yóu shān guò wǒ xìng hé shē.林木自春兰自芽，游山过我兴何赊。tiě qiáo wèn jìng zuì gāo dǐng, shí dòng kāi yún suí chù jiā.铁桥问径最高顶，石洞开云随处家。rén yà cháng nián néng lǜ fā, wǒ zhī zhēn xìng jí dān shā.人讶长年能绿发，我知真性即丹砂。tán fēng wèi liǎo guī tú sù, yī yǔ xǐ chén qīng kě yá.谈锋未了归途速，一雨洗尘清可涯。