《林元美司户耕乐亭》

tiān dì mì jué jǐng, yǎ shǔ yōu rén jū.天地秘绝景，雅属幽人居。bo zhù fǔ qīng liú, kuàng rán xīn mù shū.卜筑俯清流，旷然心目舒。qǐ wéi shuǐ chéng bì, shān sè jiā yǒu yú.岂惟水澄碧，山色佳有余。liáng fēng zuǒ yòu lái, zhú bǎi xiāng fú shū.凉风左右来，竹柏相扶疏。tíng zhōng hé suǒ yǒu, piǎo náng wàn juǎn shū.亭中何所有，缥囊万卷书。tíng wài hé suǒ yǒu, qīng pú yìng hóng qú.亭外何所有，青蒲映红蕖。kè lái hé suǒ wéi, gāo lùn táng yú chū.客来何所为，高论唐虞初。wén zì gòng fā yuè, qín shuò yī yǐ yú.文字共发越，琴槊一以娱。dōng hán bǎo shuāng xiè, qiū sī duō lú yú.冬寒饱霜蟹，秋思多鲈鱼。liáng tián zì zhǒng shú, jiǔ wèng chūn fú qū.良田自种秫，酒瓮春浮蛆。wú shì shí tòng yǐn, yǒu shí hái hé chú.无事时痛饮，有时还荷锄。shì wèn tián jiā lè, tián jiā cǐ lè wú.试问田家乐，田家此乐无。