《题徐氏溪亭二首》

gāo tíng xū chū shuǐ, jié gòu ruò tiān chéng.高亭虚出水，结构若天成。bō dàng chuí lián yǐng, chuāng liú guò lǔ shēng.波荡垂帘影，窗留过橹声。shù dī kàn àn yuǎn, fēng xì jué cháo píng.树低看岸远，风细觉潮平。zì yǒu fāng zhōu dù, hán zī rì rì shēng.自有芳洲杜，含滋日日生。¤