《广陵行》

kè yán dù jiāng lái, zuó chū guǎng líng chéng.客言渡江来，昨出广陵城。guǎng líng chéng xī xíng shí lǐ, yóu tīng chéng zhōng rén kū shēng.广陵城西行十里，犹听城中人哭声。qù nián běi bīng shǐ nán xià, huáng hé yǐ nā mó dòu zhě.去年北兵始南下，黄河以南无斗者。sì shàng zhū hóu juǎn pèi jīng, mǎn zhōu jiāng jūn kuà dà mǎ.泗上诸侯卷旆旌，满洲将军跨大马。mǎ tóu gǔn gǔn xiàng yáng zhōu, shǐ xiāng táng táng zuò dí lóu.马头滚滚向扬州，史相堂堂坐敌楼。wài yuán sì jué shì sǐ shǒu, shí rì chéng pò fēi rén móu.外援四绝誓死守，十日城破非人谋。yáng zhōu bái rì wén guǐ xiào, qián nián bàn sǐ fān shān yào.扬州白日闻鬼啸，前年半死翻山鹞。cǐ fān liú xiě yòu chéng chuān, shā lù bù fēn lǎo yǔ shǎo.此番流血又成川，杀戮不分老与少。chéng zhōng liú xiě bèng chéng wài, shí jiā bù dé yī jiā zài.城中流血迸城外，十家不得一家在。dào cǐ xiāo tiáo rén zhuǎn xī, jiā jiā gǔ ròu dōu láng bèi.到此萧条人转稀，家家骨肉都狼狈。luàn gǔ fēn fēn qì cǎo gēn, huáng yún bái rì zhòu jù hūn.乱骨纷纷弃草根，黄云白日昼俱昏。fǎng fú jīng líng lái cǐ rì, jiāo jiāng tòng kū gèng zhāo hún.仿佛精灵来此日，椒浆恸哭更招魂。hún pò máng máng fù hé yǒu, shàng yǒu shēng rén lái lèi jiǔ.魂魄茫茫复何有，尚有生人来酹酒。jiǔ zhōu bù fù bà gān gē, shēng rén shēng rén jiāng nài hé?九州不复罢干戈，生人生人将奈何?