《行路难》

jūn bú jiàn fù jiā wēng, jiù shí pín jiàn bù dé zhì, píng shēng qīn qī jiē xiāng qì.君不见富家翁，旧时贫贱不得志，平生亲戚皆相弃。yī zhāo jīn duō jiàn hái guì, bǎi shì shèng rén rén mò bǐ.一朝金多贱还贵，百事胜人人莫比。zǐ sūn chéng liè kè mǎn táng, měi rén sì zuò huí míng kē.子孙成列客满堂，美人四座回鸣榼。yuè mǎ yáng biān yóu luò yáng, piàn yán chū kǒu shēng huī guāng.跃马扬鞭游洛阳，片言出口生辉光。yóu lái běn zì yī rén shì, rén xīn ài è bù xiāng dāng.由来本自一人事，人心爱恶不相当。jì zǐ xī yóu qióng kùn guī, qī zhī zì ruò sǎo bù chuī.季子西游穷困归，妻织自若嫂不炊。xíng lù nán, liáng kě bēi.行路难，良可悲。bù pín jiàn, nà de zhī.不贫贱，那得知。