《题许介这誉文堂》

duān píng bǐng shēn, guì lín bó shàng shū zhōng gōng yǐ yí yì jiàn dōng xī xiān shēng xǔ hóu yú cháo.端平丙申，桂林伯尚书钟公以遗逸荐东溪先生许侯于朝。yuè míng nián, dé zhǐ bǔ chū pǐn guān héng zhōu hù yuàn.越明年，得旨补初品官、衡州户掾。qí gào cí yú shǐ, zé yǒu sù yǒu yù chù qiě xián wén cí zhī bāo yú zhōng,其诰词于始，则有夙有誉处、且娴文辞之褒；于终，zé yǒu qí yǐ xíng yì jiào yú xiāng lǐ zhī miǎn.则有其以行义、教于乡里之勉。zhōu lǐ rén shì mò bù róng zhī.州里人士莫不荣之。yòu míng nián, xǔ hóu nǎi yú dōng xī zhī xī chuàng táng wǔ xián,又明年，许侯乃于东溪之溪创堂五閒，yǐ wéi jiǎng dào zhù shū zhī dì, réng zhāi tiān yǔ yù wén dì yī jiā zǐ yǐ zhāng qí míng,以为讲道著书之地，仍摘天语誉文地一家子以张其名，jìng shàng cì yě.敬上赐也。táng chéng,堂成，shān zhāi xiān shēng wèi zhī jì zhě xiáng yǐ, dāng shì zhè míng qīng cái dài fū yòu wèi zhè fù yǒng zhě zhòng yǐ.山斋先生为之记者详矣，当世这名卿才大夫又为这赋咏者众矣。yú wǎn shēng xiǎo zi, hé zú yán shī,余晚生小子，何足言诗，rǔ zhēng lǐ zuò, bù gǎn yǐ gù lòu cí.辱徵俚作，不敢以固陋辞。jìng shū èr shǒu yǐ jì shèng shì, bìng xù shèng tiān zǐ shǐ zhōng bāo miǎn zhī yì,敬书二首以记盛事，并序圣天子始终褒勉之意，shù dé fù xìng míng yú bù pèi yún.庶得附姓名于不配云。