《和张倅唐英咏梅十四首》

fēn huá yǒu xīn shuō, yàn měi dé mù sòng.纷华有心说，艳美得目送。yuè zài huáng wěi jiān, gù shǐ shī xìng dòng.越在篁苇间，顾使诗兴动。shī rén bèi huā nǎo, jǐn rì shǒu zì nòng.诗人被花恼，尽日手自弄。chóu yín rì bù zú, yòu zuò xǔ xǔ mèng.愁吟日不足，又作栩栩梦。