《和张倅唐英咏梅十四首》

qīn qīn rù shuāi mù, gù zuò bù jié qīng.駸駸入衰暮，故作不洁清。měi rén měi wú dù, kě shǐ yī guó qīng.美人美无度，可使一国倾。hú rán lì lín lín, jiā cǐ dōng xī róng.胡然立林林，夹此东西荣。duì zhī yì zì xiāo, lìng wǒ yù jìn míng.对之意自消，令我欲近名。