《和张倅唐英咏梅十四首》

wǒ qǐ ài huā zhě, ér dú ài cǐ huā.我岂爱花者，而独爱此花。ài zhī fěi wú rén, shī qiě shù bǎi jiā.爱之匪无人，诗且数百家。qián yǒu shuǐ biān héng, hòu yǒu zhú wài xié.前有水边横，后有竹外斜。dàn zuò rú shì guān, táo lǐ yì kě kuā.但作如是观，桃李亦可夸。