《子规》

yī jiào yī shēng cán, shēng shēng wàn gǔ yuān.一叫一声残，声声万古冤。shū yān míng yuè shù, wēi yǔ luò huā cūn.疏烟明月树，微雨落花村。yì duò jiāng gān lèi, néng shāng yù duàn hún.易堕将乾泪，能伤欲断魂。míng jiāng cán zì shù, wèi ěr yì jiā yuán.名缰慙自束，为尔忆家园。