《与进士宋严话别》

rén zhī xiāng zhī xū zhī xīn, xīn tōng dào qì qíng zhuǎn shēn.人之相知须知心，心通道气情转深。líng shān kuà lù bù dào yuǎn, niè juē pèi jiàn lái xiāng xún.凌山跨陆不道远，蹑屩佩剑来相寻。gǎn jūn jiàn wǒ kāi kǒu xiào, bǎ bì yào wǒ tán wáng dào.感君见我开口笑，把臂要我谈王道。jǐ dù wēi yán shì qiè xīn, tóu bēi zháo dì tuī àn jiào.几度微言似惬心，投杯着地推案叫。cǐ shì zhì zhī wú fù yán, qiě xū jǔ lè cuī jīn chuán.此事置之无复言，且须举乐催金船。rén shēng tōng sāi wèi kě bǎo, mò jiāng xián shì suǒ xīn tián.人生通塞未可保，莫将闲事索心田。xìng jìn hū gào qù, tiǎo dēng yè rú hé.兴尽忽告去，挑灯夜如何。tán qín qǐ shuāng wǔ, pāi shǒu liáo cháng gē.弹琴起双舞，拍手聊长歌。wǒ bèi běn wú liú sú tài, bù jiào lí hèn shàng méi duō.我辈本无流俗态，不教离恨上眉多。