《菊》

jú yǐ yǐn yì chēng, dài wèi dé qí shì,菊以隐逸称，殆未得其似，zhì jié ér xíng fāng, líng jūn chā kě nǐ.志洁而行芳，灵均差可拟。shēng yě bù féng shí, luò yè mǎn tiān dì.生也不逢时，落叶满天地。zhī ruò bù shèng huā, lǐn lǐn zhōng yǒu shì.枝弱不胜花，凛凛中有恃。fán shuāng zuò duàn liàn, qīn xiǎo sè yú měi.繁霜作锻练，侵晓色逾美。rěn hán xiàng xī fēng, lüè jiàn píng shēng zhì.忍寒向西风，略见平生志。yī huā jīng jiǔ qiū, wèi kěn biàn qiáo cuì一花经九秋，未肯便憔悴；cán yīng zài zhī tóu, bào xiāng zhōng wáng zhuì.残英在枝头，抱香终王坠。hán méi chū pò è, yǐ zhí jiān bīng zhì寒梅初破萼，已值坚冰志；xiāng féng yīng yī xiào, yì dài yǒu tóng qì.相逢应一笑，异代有同契。