《客有教予谨言者，口占谢之》

yě lǎo shēng lái bù mèi rén, kuàng féng shì biàn yì lín xún.野老生来不媚人，况逢世变益嶙峋。shī zhōng fèn mèn qī cháng jiè, jiǔ hòu diān kuáng kè měi chēn.诗中愤懑妻常戒，酒后颠狂客每嗔。zì fēn yú nián suí yùn jǐn, què wú qí huò lài jiā pín.自分余年随运尽，却无奇祸赖家贫。cóng jīn bo zhù shēn shān lǐ, zhāo xī yú qiáo yī rèn zhēn.从今卜筑深山里，朝夕渔樵一任真。