《满江红 呜鹤余音卷一》

shù qǐ kōng quán, xiū zhe xiāng chèng shì tiě.竖起空拳，休着相、秤＊是铁。gǎn chéng dāng shí yào, zhàng fū gāng liè.敢承当时要，丈夫刚烈。gǔ fó niān huā wēi wēi xiào, jīn shí jǐ gè qí yāo xuě.古佛拈花微微笑，今时几个齐腰雪。tàn dù juān tí dé xuè liú zhī, shéi zhī qiè.叹杜鹃、啼得血流枝，谁知切。yǎ rén mèng, nán fēn bié.哑人梦，难分别。ěr lóng hàn, piān jiě shuō.耳聋汉，偏解说。yǒu gū fēng dǐng shàng, mù rén ráo shé.有孤峰顶上，木人饶舌。niǎo wū zào yuán tí tán bù èr, sōng fēng jiàn shuǐ zhēn xuán xiè.鸟乌噪猿啼谈不二，松风涧水真玄泄。zhè jī guān dǎ pò kàn hán kōng, jiā jiā yuè.这机关打破看寒空，家家月。