《沁园春 次张可与郎中韵，可与郎中与晋卿德》

sān zi zhuī suí, wén bǐ zhēng róng, xiàng rú shàng lín.三子追随，文笔峥嵘，相如上林。zhèng yáo shān yǔ guò, lán guāng yǒng cuì, píng hú fēng qǐ, tiān qì xíng jīn.正遥山雨过，岚光涌翠，平湖风起，天气行金。lǎo wǒ hé kān, tuí rán yú shàng, dé gòng tíng zhōu shǎng cǐ yīn.老我何堪，颓然于上，得共停舟赏此音。gāo gē bà, shì qiān shān yuè lěng, wàn hè lóng yín.高歌罢，似千山月冷，万壑龙吟。bō lí mò yàn bēi shēn.玻璃莫厌杯深。jǐn chén tǔ jī guān kǔ yòng xīn.尽尘土、机关苦用心。duì hú shān rú cǐ, ān néng bù zuì, jiāo qīn zhī jǐ, hé chǔ zhòng xún.对湖山如此，安能不醉，交亲知己，何处重寻。kāng kǎi zhōng liú, lán gān pāi biàn, lí hé bēi huān yī gǔ jīn.慷慨中流，阑干拍遍，离合悲欢一古今。míng cháo qù, xiàng téng wáng gé shàng, mù yǔ gū zhēn.明朝去，向滕王阁上，暮雨孤斟。