《满江红》

shuāng bìn xīng xīng, gèng néng xiāo jǐ fān lí bié.双鬓星星，更能消、几番离别。rén běi qù, zhí jiào gū fù, qīng míng shí jié.人北去，直教孤负，清明时节。hé chǔ chí táng chūn cǎo mèng, shuí jiā yuàn luò lí huā yuè.何处池塘春草梦，谁家院落梨花月。dàn zǐ guī zhī shàng quàn rén guī, kōng tí xuè.但子规、枝上劝人归，空啼血。sī wǎng shì, yún qiān dié.思往事，云千叠。xiū yǐ zhàng, xīn rú tiě.休倚仗，心如铁。tàn fēng āi lán lǚ, hào gē zhǎng jiá.叹风埃褴缕，浩歌长铗。hé qì yǐ cóng tiān shàng rì, mù hán xǐ jǐn shān yīn xuě.和气已从天上日，暮寒洗尽山阴雪。dài wǒ xīn fēi bù dào sān tái, xū diào xiè.待我心、飞步到三台，须调燮。