《满江红 时雪快晴，苗民攻宣，未克，往来郡》

, shì ér bù wèn, huān shí shì zhī mí níng, āi shēng mín zhī tú tàn, yīn fù cǐ qū, jiān dōng yì lìng guō wén dùn tiān yě duō qíng, qiǎo huàn chū tiān hé hán shuǐ.，视而不问，欢时事之靡宁，哀生民之涂炭，因赋此曲，兼东邑令郭文盾天也多情，巧幻出、天河寒水。duō tài dù yōu yōu, qīng nián chuāng zhǐ.多态度、悠悠＊＊，轻黏窗纸。wàn lǐ qǐ wú xiáng ruì yīng, sì fāng yǐ zài jī hán lǐ.万里岂无祥瑞应，四方已在饥寒里。bǎ xī shān hǎo chù zòng mó hu, xū yú ěr.把溪山、好处纵模糊，须臾耳。jiāng hǎi kuò, fēng chén qǐ.江海阔，风尘起。hú tù jiǎo, yīng chǐ.狐兔狡，鹰＊耻。jiǎ mán yí wēi bǐng, qīn yú ér yǐ.假蛮夷威柄，侵渔而已。zhū lǎo zhōng liáng jiē zhù shí, jiǔ zhòng rén shèng zhēn tiān zǐ.诸老忠良皆柱石，九重仁圣真天子。dài míng cháo qíng jì kàn qīng shān, qīng rú xǐ.待明朝、晴霁看青山，清如洗。