《八声甘州 近里有妄男子，为妻所后，遂忿而》

dú shǒu wú wàng, jì lì shí wǔ nián, fū jìng lǚ kùn xiū guī, ér qī néng jié yǐ zì shǒu, dú lǐ qí jiā, yīn jì nián shí bō dàng liǎng yuān yāng, cí xióng gè fēn liú.独守无妄，既历十五年，夫竟旅困羞归，而妻能洁以自守，独理其家，因记年时波荡两鸳鸯，雌雄各分流。hèn láng qíng shì shuǐ, qiè xīn rú shí, cǐ hèn nán xiū.恨郎情似水，妾心如石，此恨难休。zì gǔ ēn shēn cāng hǎi, fù guì děng yún fú.自古恩深沧海，富贵等云浮。hé rěn qīng lí bié, fān ài wèi chóu.何忍轻离别，翻爱为仇。jūn kàn jiāng tóu kū shù, zòng chūn fēng xū guò, gēn gàn réng liú.君看江头枯树，纵春风虚过，根干仍留。qiě qiān luó kōng gǔ, péng hù zì chóu móu.且牵萝空谷，蓬户自绸缪。xiǎng qiū hú wèi wàng gù tài, pà wú jīn xiāng zèng què huái xiū.想秋胡、未忘故态，怕无金、相赠却怀羞。guī lái rì, láng chēn qiè fèn, dōu hé bīng xiāo wù shōu.归来日，郎嗔妾忿，都合冰消雾收。guāng xù shí wǔ nián shí mén jí kè běn jí zhū shì qiáng cūn cóng shū běn jiào dìng光绪十五年石门集刻本及朱氏强村丛书本校订