《洞仙歌 汴梁与许道真郭伯诚刘光甫同赋》

bǎi nián fù guì, yī jiào hán dān mèng.百年富贵，一觉邯郸梦。shí pò zhōng liú tuì yīng yǒng.识破中流退应勇。zòng shēng qián shēn hòu, dé gè xū míng, bāo biǎn chù yī zì yóu tā nán dǒng.纵生前身後，得个虚名，褒贬处、一字由他南董。gù yuán guī qù hǎo, hái kěn tóng guī, dà shà rú jīn yǒu liáng dòng.故园归去好，还肯同归，大厦如今有梁栋。duì qīng tiān zhǐ chǐ, liè sù sēn rán, jūn mò guài, bú jiàn shǎo wēi xīng dòng.对青天咫尺，列宿森然，君莫怪，不见少微星动。qiě fú xiù lín quán zuò shī rén, jǐn míng yuè qīng fēng, xiào rén cháo nòng.且拂袖、林泉作诗人，尽明月清风，笑人嘲弄。