《江汉》

táo huā mén wài sān yuè tóu, yǒu měi rén xī miǎo zhōng zhōu.桃花门外三月头，有美人兮眇中洲。fàn hū mù lán jì wú yǔ, jǔ shǒu xiàng zhāo lǎo bái ōu.泛呼木兰寂无语，举手相招老白鸥。bái ōu jiàn rén tóu shàng lì, sǎ sǎ xī jiāng yǔ hén shī.白鸥见人头上笠，洒洒西江雨痕湿。zú zhī xīn shì liǎng xiāng wàng, fān rán fēi chū qīng píng lì.足知心事两相忘，翻然飞出青蘋立。rì xié hé xǔ yī dí chóu, xī zhōu huí shǒu wàng dōng zhōu.日斜何许一笛愁，西州回首望东州。chūn fēng chuī shuǐ liǔ huā luò, bú jiàn hè guī jiāng shàng lóu.春风吹水柳花落，不见鹤归江上楼。lóu qián qīng qīng cǎo chǐ xǔ, zhōng yǒu néng yán liǎng yīng wǔ.楼前青青草尺许，中有能言两鹦鹉。shēng shēng hún bù shuō tā rén, zhī wèi mí héng mà huáng zǔ.声声浑不说他人，祗谓祢衡骂黄祖。