《梅》

shuāi lán kū hé le qiū sè, jǐ xiàng hán shāo wèn xiāo xī.衰兰枯荷了秋色，几向寒梢问消息。xī qiáo jiāo mǎ duàn cháng shí, cuì xiù jiā rén rì mù guī.溪桥交马断肠时，翠袖佳人日暮归。yù miàn tíng tíng hàn gōng yàng, yī jiàn fēng liú wèi xīn shǎng.玉面亭亭汉宫样，一见风流慰心赏。hán biāo gū jué tài wú qíng, shuí wèi yí chūn shàng yù jīng.寒标孤绝太无情，谁为移春上玉京。yuè huá qī qiè shuāng huá bái, yè bàn piāo xiāng dù lián é.月华凄切霜华白，夜半飘香度帘额。jì shēng héng dí qiě xiū chuī, chóu shā jiāng nán wèi guī kè.寄声横笛且休吹，愁杀江南未归客。