《王生山水歌》

fàn kuān shān tóu lǐ chéng shù, bǎi nián èr lǎo jiē xiān qù.范宽山头李成树，百年二老皆仙去。rú jīn chǐ sù liú rén jiān, zòng yǒu qiān jīn wú bó chù.如今尺素留人间，纵有千金无博处。hòu rén bǐ dǐ gōng yī jiā, shēng jià suí kě xuān zhōng huá.后人笔底工一家，声价随可喧中华。wáng jūn èr miào jù yī shǒu, cān yǐ yín sī yóu tiān yá.王君二妙聚一手，参以吟思游天涯。wàn chén jiāng shān cái shù fú, dōng mò xī tú yì xiān zú.万晨江山才数幅，东抹西涂意先足。cāng shāo lài shí xiāng cēn cī, fēng yǔ yān yún zài jī shù.苍梢癞石相参差，风雨烟云在羁束。jìn shí mù jiàn ěr fǎn zhēn, huà tú zhòng jiù bù chóng xīn.近时目贱耳反真，画图重旧不重新。míng jiā hàn mò wèi bì guì, chén qīng yàn běn fān wèi zhēn.名家翰墨未必贵，尘清赝本翻为珍。jūn tí jiàn bǐ lái hǎi wài, shān ruò yù zān jiāng wèi dài.君提健笔来海外，山若玉簪江为带。cháo hūn biàn tài yān kě qióng, bǐ wèi pū zhāng xīn yǐ huì.朝昏变态焉可穷，笔未铺张心已会。lǐng nán yóu zhě duō shī rén, jiàn jūn zuò huà yīng lián jūn.岭南游者多诗人，见君作画应怜君。qiú wǒ xīn shī xiě jūn huà, zhōng shǐ lǐ fàn shēng míng fēn.求我新诗写君画，终使李范声名分。