《杨柳枝》

wéi yǒu gāo zhī gāo mò pān, bù kān pān chù zhǐ kān kàn.唯有高枝高莫攀，不堪攀处只堪看。guài de lóu tóu huà méi fù, chūn cháo zhǎng zì píng lán gān.怪得楼头画眉妇，春朝长自凭阑干。