《梁父吟》

yī dà lù zhī yí zhǐ xī, chǔ hòu tǔ zhī shén líng.依大麓之遗址兮，储后土之神灵。lè tiān dì zhī xiū jiā xī, huáng juān jié ér jiàn chéng.乐天地之休嘉兮，皇涓洁而荐诚。jí hòu tǔ zhī yōng róng xī, cì bǎi shèng zhī lǐ wén.集后土之雍容兮，刺百圣之礼文。què dà lù ér yù pú jiē xī, wéi jiǎn dé zhī shì chóng.却大辂而御蒲秸兮，惟俭德之是崇。duān yī xīn ér fán liáo xī, bo rén yì hū yǒng nián.端一心而燔燎兮，卜仁义乎永年。kè yù jiǎn ér qǐng mìng xī, hé shì mì ér fú chuán.刻玉检而请命兮，何事秘而弗传。jiā liáng fù zhī cǎo mù xī, bèi hè rán zhī chǒng róng.嘉梁父之草木兮，被赫然之宠荣。zī liáng fù zhī yí lǎo xī, bēi hū bù dǔ hū mù qīng.咨梁父之遗老兮，悲忽不睹乎穆清。wéi qiān shèng wàn qí zhī zá tà wǒ wǎn xī, yóu páng huáng qí xíng shēng.维千乘万骑之杂沓婐婉兮，犹彷徨其行声。fū tiān yùn zhī shì hé xī, suī shèng qí yóu mò zhī.夫天运之适合兮，虽圣其犹莫知。bǐ hé zhī yáng yáng xī, suī měi ér bù jì.彼河之洋洋兮，虽美而不济。tài shān zhī jiāo jì fēng yǔ yòu jiān xiǎn xī, nǎi dēng fēng yǐ lèi gào.泰山之椒既风雨又艰险兮，乃登封以类告。qǐ qí bù kě yī xī, yī suǒ yù zhī dú yì yě.岂其不可一兮，伊所遇之独异也。suī yī zhōu zhī fǔ shì xī, céng hé zú yǐ zì xǐ.虽伊周之辅世兮，曾何足以自喜。kuì yú shēng zhī kǒng jí xī, miǎo bù jí fū qī shí èr jūn.喟余生之孔棘兮，邈不及夫七十二君。rì yuè yōu ér bù míng xī, zāo xuán yè zhī fāng zhǎng.日月幽而不明兮，遭玄夜之方长。jìng fū xù ér rì bì xī, zhú wáng lù ér liè qí pí jiān.竞鈇銊而日弊兮，逐亡鹿而裂其脾肩。hàn shì zhī wèi de xī, ér bù yí qí yú mín.汉氏之为的兮，而不遗其余民。yú jì pǔ lòu ér bù néng móu xī, yòu qiè ruǎn ér wèi bīng.余既朴陋而不能谋兮，又怯耎而畏兵。jìn tǐng xuàn yú dào zéi xī, hé bù xiǔ zhī kě jǐ.缙珽琄於盗贼兮，何不朽之可几。céng sǐ wáng zhī jǐ hé xī, gǒu luàn shì yǐ zì miǎn.曾死亡之几何兮，苟乱世以自免。xìng cǐ tǔ zhī píng lè xī, yī zhèn nán zhī bù yuǎn.幸此土之平乐兮，依镇南之不远。yú gēng xī lóng zhōng, dì wò yǎn xī yí lù zhǒng.余耕兮隆中，地沃衍兮宜稑种。xiāng yuán xí ér xià shàng xī, tīng jué rǎng zhī bǎi mǔ.相原隰而下上兮，町厥壤之百亩。bǐ èr dài zhī mín yuè xī, qǐ bù ài qí jiē yǒu cǐ.彼二代之民乐兮，岂不爱其皆有此。tōu yǔ fù zhī dú yǐn xī, shì suì xíng qí zài yǒu.偷予腹之独饮兮，视岁行其在酉。tiān jì gài zhī yǐ yǔ lù xī, yú yòu zī zhī yǐ huì quǎn.天既溉之以雨露兮，余又滋之以浍畎。hé ráng ér tóng yǐng xī, huò yī fū ér èr mǐ.禾穰而同颖兮，或一稃而二米。shuāng lù xià cǐ zhì zuǒ hé yòu cōng xī, yú yǔ mù zhī shù bǐ zhī.霜露下此秷{左禾右悤}兮，余与牧之竖柀之。què shǔ bài qí bǐng suì xī, yú yǔ lín zhī fù yì zhī.雀鼠败其秉穗兮，余与邻之父刈之。gòng yuè hé yú xǔ xià xī, shàng yù shí zhī wàn yī.贡龠合於许下兮，尚玉食之万一。bǐ jūn fù zhī qǐ wèi xī, xiāng sì shì ér wù shī.俾君父之启魏兮，相祀事而勿失。xī wén wáng zhī shèng dé xī, bēn zǒu shāng zhī bào nüè.昔文王之盛德兮，奔走商之暴虐。miè jūn chén ér zì zì xī, wú hé yòng hū cǐ sù.蔑君臣而自恣兮，吾何用乎此粟。fú miǎn xī máo pú, gǔn yī xī bó shì.黻冕兮茅蒲，衮衣兮襏襫。yú lì gēng ér pián zhī xī, jí fēng cǎo ér yī xī.余力耕而胼胝兮，藉丰草而一息。kòu zì jiǎo ér cháng gē xī, shēng zhōng yún mén zhī lǜ.扣牸角而长歌兮，声中云门之律。lì shān yǐ wú xī, niǎo xià zhuó qí fú zǐ.历山已芜兮，鸟下啄其凫茈。yǒu shēn zhī chén rì yǐ yuǎn xī, yě lǎo chú tou qí gù ní.有莘之臣日以远兮，野老锄头其故泥。jì qí shí cǐ xī, yuè bù néng yī zhōng.计其食此兮，月不能一钟。chǐ yī fū zhī shì lěi xī, gù wèi wú suǒ yòng yú gēng.耻一夫之释耒兮，故为无所用於耕。jiē shèng xián zhī xīn xī, yú huò shí shèn wēi yǐn.嗟圣贤之心兮，余或识甚微隐。