《陈仲仁止止堂》

yǐ wǒ yǒu xiàn jǐng, zhú bǐ wú yá zhī.以我有限景，逐彼无涯知。shī zú jiàn wèi tú, tóu shēn shì wēi jī.失足践畏途，投身试危机。zhōu chē rì bēn fù, dìng wú qiū yǔ yí.舟车日奔覆，定无丘与夷。wàn gǔ jiàn cǐ zhé, jiē wǒ yǔ shuí guī.万古践此辙，嗟我与谁归。zhòng rén gǔ jìng zhě, huái bì zhào hè yī.仲仁古静者，怀璧照褐衣。míng tú cháng yī xì, huí shǒu xiū qián fēi.名途尝一戏，回首羞前非。xīn rú dé kǎn shuǐ, bù shòu kuáng fēng chuī.心如得坎水，不受狂风吹。gōng míng yōu bù miǎn, dāng fù dìng suǒ zhī.功名忧不免，当复定所之。qǐng guān běn wú zuò, jīn fù zhǐ zhě shuí.请观本无作，今复止者谁。zhù táng shì mén cè, zhù shū yuán bù kuī.筑堂市门侧，著书园不窥。péng diào shēn yī zhàng, tú shū zhōu sì wéi.蓬藋深一丈，图书周四围。shí yǒu hǎo shì rén, zài jiǔ wèn suǒ yí.时有好事人，载酒问所疑。jué jīn fèn mǐn shǒu, yǐ shì kuā yán zī.攫金奋敏手，倚市夸妍姿。huí guāng shí zì zhào, hé zhě fēi wú shī.回光时自照，何者非吾师。