《答林康民见和梅花诗》

hán yān rén jiā bì xī wěi, yī shù jiāng méi wò qīng cǐ.寒崦人家碧溪尾，一树江梅卧清泚。xiān zī bù shòu fán yǎn wū, fēng liǎn tiān xiāng zhàng yān lǐ.仙姿不受凡眼污，风斂天香瘴烟里。xiàng lái xiū mù ǒu wú shì, shuí cóng wǒ yóu èr sān zi.向来休沐偶无事，谁从我游二三子。wān qí qū jìng yī xié shǒu, dòng què jīng fēi luàn yīng wěi.弯碕曲迳一携手，冻雀惊飞乱英委。bān jīng quàn kè xiǎo yán zhù, zhuó jiǔ fù shī xiāng liào lǐ.班荆劝客小延伫，酌酒赋诗相料理。duō qíng rù gǔ lián fēng wèi, yī yǐ héng xié jué bīng ruǐ.多情入骨怜风味，依倚横斜嚼冰蕊。zhì jīn qīng mèng guà cán yuè, qiáng zuò duǎn gē chuán sù chǐ.至今清梦挂残月，强作短歌传素齿。yùn gāo cháng hèn jù nán chēng, lài yǒu jūn shī qīng qiě měi.韵高常恨句难称，赖有君诗清且美。tiān yá fù wǎn gǎn xiāng wù, guī yú hé shí lù qiān lǐ.天涯负晚感乡物，归欤何时路千里。zhěn lóu yī dí xuě màn kōng, huí shǒu jiāng gāo lèi rú xǐ.枕楼一笛雪漫空，回首江皋泪如洗。