《金缕曲 留别祖国，并呈同学诸子》

pī fà yáng kuáng zǒu.披发佯狂走。mǎng zhōng yuán, mù yā tí chè, jǐ zhī shuāi liǔ.莽中原，暮鸦啼彻，几枝衰柳。pò suì hé shān shuí shōu shí, líng luò xī fēng yī jiù, biàn rě dé lí rén suō pó shì jiè yǒu shòu.破碎河山谁收拾，零落西风依旧，便惹得离人娑婆世界有瘦。xíng yǐ lín liú zhòng tài xī, shuō xiāng sī, kè gǔ shuāng hóng dòu.行矣临流重太息，说相思，刻骨双红豆。chóu àn àn, nóng yú jiǔ.愁黯黯，浓于酒。téng qíng bù duàn sōng bō liū.漛情不断淞波溜。hèn nián lái xù piāo píng pō, zhē nán huí shǒu.恨年来絮飘萍泊，遮难回首。èr shí wén zhāng chǐ hǎi nèi, bì jìng kōng tán hé yǒu? tīng xiá dǐ cāng lóng kuáng hǒu.二十文章尺海内，毕竟空谈何有？听匣底苍龙狂吼。cháng yè qī fēng mián bù dé, dù qún shēng nà xī xīn gān pōu? shì zǔ guó, rěn gū fù!长夜凄风眠不得，度群生那惜心肝剖？是祖国，忍孤负！