《为沪学会撰文野婚姻新戏册既竟系之以诗》

chuáng dì zhī me jiàn dé chǐ, wèi qì rèn xiá yǒu tīng nǚ.床第之么健得耻，为气任侠有厅女。shǔ zi dǎn liè guó hún hào, duàn tóu tái shàng xuè huā zǐ.鼠子胆裂国魂号，断头台上血花紫。dōng lín yǒu ér bèi gōu lóu, xī lín yǒu nǚ yóu hán xiū.东邻有儿背佝偻，西邻有女犹含羞。huì gū níng shí chūn yǔ qiū, jīn lián xié zǐ yù sāo tóu.蟪蛄宁识春与秋，金莲鞋子玉搔头。hé nán hé běi jiān táo lǐ, diǎn diǎn luò hóng yǐ yíng zhǐ.河南河北间桃李，点点落红已盈咫。zì yóu huā kāi bā qiān chūn, shì zhēn zì yóu néng bù sǐ.自由花开八千春，是真自由能不死。shì dù zhòng shēng chéng fó guǒ, wèi xiàn gē tái shuō fǎ shēn.誓度众生成佛果，为现歌台说法身。mèng zhān bù zuò wú dào jué, zhōng yuán gǔn dì jiē hú chén.孟旃不作吾道绝，中原滚地皆胡尘。