《六咏诗》

xīn jīn chì niǎo mìng zhōng, gǔ ròu jǐn xiāo sàn.心金翅鸟命终，骨肉尽消散。wéi yǒu xīn bù huà, yuán míng guāng càn làn.唯有心不化，圆明光灿烂。lóng wáng qǔ wèi zhū, zhào pò zhū hēi àn.龙王取为珠，照破诸黑暗。zhuàn lún dé rú yì, néng jiù yī qiè nán.转轮得如意，能救一切难。rú hé zài rén zhōng, rì yòng ér bú jiàn? wú如何在人中，日用而不见？无cháng fǎ xìng běn wú cháng, yì bù duò zhū shù.常法性本无常，亦不堕诸数。pì bǐ kōng zhōng yún, dāng tǐ jí cháng zhù.譬彼空中云，当体即常住。shèng fán jiē guò kè, qù lái wú èr lù.圣凡皆过客，去来无二路。shì shēng bú shì shēng, fēi xīn yì fēi gù.是生不是生，非新亦非故。zhì yǎn míng jiàn rén, cǐ wài hé suǒ mù.智眼明见人，此外何所慕。kǔ mèng rù dà huǒ jù, pà bù duō zhāng huáng.苦梦入大火聚，怕怖多慞惶。zhèng dāng kǔ nǎo shí, dī shuǐ biàn qīng liáng.正当苦恼时，滴水便清凉。shuǐ jǐn huǒ fù rán, niàn mù hé kǎi kāng.水尽火复然，念慕何慨慷。jí zhì xǐng yǎn guān, xiàng zhě shuí bēi shāng? kōng xū mí héng tài xū, dà dì fú xiāng hǎi.及至醒眼观，向者谁悲伤？空须弥横太虚，大地浮香海。liù chén bì xìng tiān, sì dà biàn fǎ jiè.六尘蔽性天，四大遍法界。jié huǒ dòng rán shí, cǐ gè huài bù huài.劫火洞然时，此个坏不坏。hé bì dài shāo jǐn, rán hòu wú zhàng ài.何必待烧尽，然后无障碍。wú wǒ yī shuǐ zuò zhòng wèi, suān xián kǔ là jù.无我一水作众味，酸咸苦辣具。yǐ běn dàn rán gù, ér néng chéng zhòng shì.以本淡然故，而能成众事。ruò shí bù suí zhě, ān kěn suí tā qù.若实不随者，安肯随他去。wéi yǒu bù suí zhě, shuí néng shí cǐ qù.唯有不随者，谁能识此趣。shēng sǐ shēng sǐ bù liú zhuǎn, liú zhuǎn fēi shēng sǐ.生死生死不流转，流转非生死。ruò shí bù liú zhuǎn, shēng sǐ wú qióng yǐ.若实不流转，生死无穷已。dì guān liú zhuǎn xìng, liú zhuǎn dāng xià zhǐ.谛观流转性，流转当下止。bú jiàn liú zhuǎn xīn, shì zhēn chū shēng sǐ.不见流转心，是真出生死。