《鹧鸪天》

zì huǐ xián rén hé zhù shān, rén jiān qū shǐ bù néng xián.自悔闲人合住山，人间驱使不能闲。jiāo péng lì yōng tuī lí wèi, gǔ bǎn shēng cuī nòng shàng gān.交朋力拥推离位，鼓板声催弄上竿。wú jì liǎng, zhuǎn shēn nán.无伎俩，转身难。dà jiā qǔ xiào yǒu hé ān.大家取笑有何安。hǎo xīn yòng chǔ fān chéng è, nuǎn qì ā rén biàn zuò好心用处翻成恶，暖气呵人变作