《义士赵良》

zhào liáng zhě, yàn rén yě.赵良者，燕人也。piāo bó jiāng hú, jí è rú chóu.漂泊江湖，疾恶如仇。yī rì, tú jīng xiè zhuāng, wén yǒu kū shēng, suì jí bù rù máo shè, jiàn yī shào nǚ péng tóu gòu miàn, āi shén.一日，途经谢庄，闻有哭声，遂疾步入茅舍，见一少女蓬头垢面，哀甚。yì shì xún zhī, nǎi zhī wèi mǒu cūn èr è shào suǒ líng rǔ yě, tòng bù yù shēng.义士询之，乃知为某村二恶少所凌辱也，痛不欲生。yì shì nù bù kě è, jìng zì yì mǒu cūn, suǒ èr è shào, zé zhī yuē:" rǔ děng hé gù líng rǔ wú gū shào nǚ?" yī è shào hǔ shì dān dān yuē:" hé yù ěr shì?" yì shì chēn mù chì zhī:" rǔ fēi rén yě, dàn qín shòu ěr!" wèi jí è shào chū jiàn, yì shì zhī bái rèn yǐ rù qí xiōng, lì pū.义士怒不可遏，径自诣某村，索二恶少，责之曰：“汝等何故凌辱无辜少女？”一恶少虎视眈眈曰：“何预尔事？”义士瞋目斥之：“汝非人也，但禽兽耳！”未及恶少出剑，义士之白刃已入其胸，立仆。yī è shào fú dì qiú shù, yì shì zhǎn qí ěr yǐ shì zhòng, jǐng qí bù dé wéi fēi zuò dǎi yě.一恶少伏地求恕，义士斩其耳以示众，儆其不得为非作歹也。