《刘氏善举》

liú shì zhě, mǒu xiāng guǎ fù yě.刘氏者,某乡寡妇也。yù yī ér, zhòu zé jí gēng zuò yú tián jiān, yè zé fǎng zhī yú zhú xià, jìng nián rú shì.育一儿，昼则疾耕作于田间，夜则纺织于烛下，竟年如是。lín yǒu pín fá zhě, liú shì zhé yǐ dòu shēng xiāng jì.邻有贫乏者，刘氏辄以斗升相济。ǒu yǒu wú yī zhě, liú shì yǐ jǐ zhī yī yí zhī.偶有无衣者，刘氏以己之衣遗之。xiāng lǐ xián chēng qí shàn.乡里咸称其善。rán ér bù jiě, xīn yǒu hàn.然儿不解，心有憾。mǔ jiè zhī yuē:" yǔ rén wéi shàn, nǎi wéi rén zhī běn, shuí wú huǎn jí zhī shì.母诫之曰：“与人为善，乃为人之本，谁无缓急之事。" mǔ zú sān nián, liú jiā dà huǒ, wū shè yī wù jiē jǐn.”母卒三年，刘家大火，屋舍衣物皆尽。xiāng lín fēn fēn gěi qí yī wù, qiě wèi zhī fá mù jiàn dì, jiē niàn liú shì zhī qíng yě.乡邻纷纷给其衣物，且为之伐木建第，皆念刘氏之情也。shí liú ér fāng wù mǔ zhī shàn jǔ yě.时刘儿方悟母之善举也。