《曾子易箦》

zēng zǐ qǐn jí, bìng.曾子寝疾，病。yuè zhèng zi chūn zuò yú chuáng xià, céng yuán céng shēn zuò yú zú, tóng zǐ yú zuò ér zhí zhú.乐正子春坐于床下，曾元、曾申坐于足，童子隅坐而执烛。tóng zǐ yuē:" huá ér huàn, dài fū zhī zé yǔ?" zi chūn yuē:" zhǐ!" zēng zǐ wén zhī, qú rán yuē:" hū!" yuē:" huá ér huàn, dài fū zhī zé yǔ?" zēng zǐ yuē:" rán.童子曰：“华而睆，大夫之箦与？”子春曰：“止！”曾子闻之，瞿然曰：“呼！”曰：“华而睆，大夫之箦与？”曾子曰：“然。sī jì sūn zhī cì yě, wǒ wèi zhī néng yì yě.斯季孙之赐也，我未之能易也。yuán, qǐ yì zé.元，起易箦。" céng yuán yuē:" fū zǐ zhī bìng gé yǐ, bù kě yǐ biàn.”曾元曰：“夫子之病革矣，不可以变。xìng ér zhì yú dàn, qǐng jìng yì zhī.幸而至于旦，请敬易之。" zēng zǐ yuē:" ěr zhī ài wǒ yě bù rú bǐ.”曾子曰：“尔之爱我也不如彼。jūn zǐ zhī ài rén yě yǐ dé, xì rén zhī ài rén yě yǐ gū xī.君子之爱人也以德，细人之爱人也以姑息。wú hé qiú zāi? wú dé zhèng ér bì yān sī yǐ yǐ.吾何求哉？吾得正而毙焉斯已矣。" jǔ fú ér yì zhī.”举扶而易之。fǎn xí wèi ān ér méi.反席未安而没。