《林琴南敬师》

mǐn xiàn lín qín nán xiào lián shū liù qī suì shí, cóng shī dú.闽县林琴南孝廉纾六七岁时，从师读。shī pín shén, chuī bù dé mǐ.师贫甚，炊不得米。lín zhī zhī, jí guī, yǐ wà shí mǐ, mǎn zhī, fù yǐ zhì shī.林知之，亟归，以袜实米，满之，负以致师。shī nù, wèi qí qiè, què fú shòu.师怒，谓其窃，却弗受。lín guī yǐ gào mǔ, mǔ xiào yuē:" ruò xīn gù shàn, rán cǐ qǐ shù xiū zhī lǐ?" jí hū bèi, jī mǐ yī shí zhì zhī shú, shī nǎi shòu.林归以告母，母笑曰：“若心固善，然此岂束修之礼？”即呼备，赍米一石致之塾，师乃受。