《邴原泣学》

bǐng yuán shǎo gū, shù suì shí, guò shū shě ér qì.邴原少孤，数岁时，过书舍而泣。shī yuē:" tóng zǐ hé qì?" yuán yuē:" gū zhě yì shāng, pín zhě yì gǎn.师曰：“童子何泣？”原曰：“孤者易伤，贫者易感。fū shū zhě, fán dé xué zhě, yǒu qīn yě.夫书者，凡得学者，有亲也。yī zé yuàn qí bù gū, èr zé xiàn qí dé xué, zhōng xīn shāng gǎn, gù qì ěr.一则愿其不孤，二则羡其得学，中心伤感，故泣耳。" shī cè rán yuē:" yù shū kě ěr!" yuán yuē:" wú qián zī.”师恻然曰：“欲书可耳!”原曰：“无钱资。" shī yuē:" tóng zǐ gǒu yǒu zhì, wú tú xiāng jiào, bù qiú zī yě.”师曰：“童子苟有志,吾徒相教,不求资也。" yú shì suì jiù shū.”于是遂就书。yī dōng zhī jiān, sòng xiào jīng lún yǔ.一冬之间，诵《孝经》《论语》。