《【黄钟】醉花阴_宝钏松金髻》

bǎo chuàn sōng jīn jì yún duǒ, shén shì céng nóng shū yàn guǒ, kuān xiù dài yǎn xiāng luó.宝钏松金髻云亸，甚试曾浓梳艳裹，宽绣带掩香罗。guǐ bìng yàn yàn, chú jiàn tā jiā kě.鬼病厌厌，除见他家可。chū duì zi shāng xīn wú nài, qiǎn lí rén chóu mèn duō.【出队子】伤心无奈，遣离人愁闷多。jiàn yín tái jiàng là jǐn xiāo mó, yù dǐng wú yān xiāng jìn huǒ, zhú miè xiāng xiāo zěn nài hé?:见银台绛蜡尽消磨，玉鼎无烟香烬火，烛灭香消怎奈何？：yāo qíng láng qù hòu tiān jì mò, pàn jiā qī wú shǐ wèi.【幺】情郎去后添寂寞，盼佳期无始未。zhè yī shuāng yè yǎn liǎn qiū bō, liǎng yè chóu méi cù cuì é, lèi dī yān zhī tiān yù kē.这一双业眼敛秋波，两叶愁眉蹙翠蛾，泪滴胭脂添玉颗。wěi zhe wǒ dào zhěn chuí chuáng zěn shēng wò? dào èr sān gēng nuǎn bù wēn hé, lián zhè méi rén qíng de bèi wō r yě xī luò wǒ!【尾】着我倒枕捶床怎生卧？到二三更暖不温和，连这没人情的被窝儿也奚落我！