《水龙吟（寿李尚书）》

dào jiā ruò shuǐ péng lái, jīng bō wàn lǐ shéi zhī dé.道家弱水蓬莱，鲸波万里谁知得。rén jiān zì yǒu, nán chāng jū shì, xiān fēng dào gǔ.人间自有，南昌居士，仙风道骨。shī shì bái xīng, mào rú dān lǎo, fēng chén tǐng chū.诗似白星，貌如聃老，风尘挺出。xiàng zhé xiān jiā lǐ, téng wáng gé pàn, piāo yù pèi xià dān quē.向谪仙家里，滕王阁畔，飘玉佩、下丹阙。huáng fà sì cháo yuán lǎo, yòu shéi zhī zhòng shēng lǜ fā. 黄发四朝元老，又谁知、重生绿发。shǒu tí yī bǐ, huó rén duō shǎo, sān qiān gōng jī.手提一笔，活人多少，三千功积。yǐ guān wén chāng, rén rén zhān wàng, yù shū chán bī.已冠文昌，人人瞻望，玉枢躔逼。duì xīn liáng jiǔ jiá wēi hóng, wǎn shì yī xīng nán jí.对新凉、酒颊微红，宛是一星南极。