《满江红（风前断笛平韵）》

chóu mǎn guān shān, yòu chuī dé lú huā xuě shēn.愁满关山，又吹得、芦花雪深。xī lóu wài tiān dī shuǐ yǒng, lóng xié qiū yín.西楼外、天低水涌，龙挟秋吟。huí shǒu rén jiān wú cǐ qū, shù fēng jiāng shàng luò yú yīn.回首人间无此曲，数峰江上落余音。shì duàn yún fēi xù liǎng yōu yōu, hé chǔ xún.似断云、飞絮两悠悠，何处寻。jiāng nán lù, qíng yòu yīn, shēng yùn gǎi, lèi yíng jīn.江南路，晴又阴，声韵改，泪盈襟。zì zhōng láng qù hòu, yǔ fàn shāng shěn.自中郎去后，羽泛商沈。niú bèi xié yáng tiān bié hèn, luán jiāo qiū yuè xù qín xīn.牛背斜阳添别恨，鸾胶秋月续琴心。dài zuì qí huáng hè dù cāng hán, shuāng mǎn lín.待醉骑、黄鹤度苍寒，霜满林。