《疏影》

yú shǎng qí yán, wèi fù余赏其言，为赋hán quán jiàn xuě, yǒu huán pèi yǐn yǐn, fēi dù shuāng yuè.寒泉溅雪，有环佩隐隐，飞度霜月。yì shuǐ fēng hán, zhuàng shì bēi gē, guān shān wàn lǐ lí bié.易水风寒，壮士悲歌，关山万里离别。yáng huā hào dàng qíng kōng zhuàn, yòu huà zuò yún hóng shuāng gǔ.杨花浩荡晴空转，又化作、云鸿霜鹘。gěng shí háo, yè jiǔ wú yán jì lì, rú wén yōu yè.耿石壕，夜久无言寂历，如闻幽咽。yún gǔ shān rén lǎo yǐ, jiāng kōng yòu suì wǎn, xiāng duì chóu jué.云谷山人老矣，江空又岁晚，相对愁绝。yù lì cháng shēn, zì shì tāi xiān, wǔ wǒ huáng tíng sān dié.玉立长身，自是胎仙，舞我黄庭三叠。rén jiān zhǐ guàn dīng dāng zì, miào chǔ zài yī shēng qīng zhuō.人间只惯丁当字，妙处在、一声清拙。dài míng cháo shì fú líng huā, lǎo wǒ yī zān huá fà.待明朝、试拂菱花，老我一簪华发。