《念奴娇》

shǔ chén shōu jǐn, kuài wǎn lái jí yǔ, yī fān chū guò.暑尘收尽，快晚来急雨，一番初过。shì chù liáng biāo huí shuǎng qì, zhí bǎ cán yún chuī pò.是处凉飙回爽气，直把残云吹破。xīng lǜ fēi liú, yín hé yáo dàng, zhǐ kǒng bīng lún duò.星律飞流，银河摇荡，只恐冰轮堕。yún tī wěn shàng, qióng lóu jīn yè wú suǒ.云梯稳上，琼楼今夜无锁。biàn jué fú shì bēi shěn, huí xiáng yǎn báo, shì yǐ kōng xuán mó.便觉浮世卑沈，回翔偃薄，似蚁空旋磨。xiǎng dé jiǔ tiān gāo jué chù, bù bǐ rén jiān gèng huǒ.想得九天高绝处，不比人间更火。dú lì qián kūn, hào gē chūn xuě, kě xī wú rén hé.独立乾坤，浩歌春雪，可惜无人和。guǎng hán gōng lǐ, yǒu shuí xiāo sǎ rú wǒ.广寒宫里，有谁潇洒如我。