《沁园春（挽徐元杰）》

sān xué shàng shū, yuān hū tiān zāi, zhé rén yǐ wēi.三学上书，冤乎天哉，哲人已萎。zì gāng cháng yī shū, wéi shí tài xī, diǎn xíng zhū lǎo, jìn lì fú chí.自纲常一疏，为时太息，典刑诸老，尽力扶持。fāng kū nán chuáng, jì shāng yòu bō, sǐ dào xiān shēng shì kě zhī.方哭南床，继伤右拨，死到先生事可知。shāng xīn chù, xiào hán méi lěng luò, xuè lèi lín lí.伤心处，笑寒梅冷落，血泪淋漓。rén xīn gōng lùn nàn qī.人心公论难欺。yuàn jūn fù míng míng wù cǐ jī.愿君父、明明悟此机。xī fàn yáng, huò chéng xīn shì, shuō zhe dāng nián rén shì qí.昔范阳，祸成新室，说著当年人噬脐。jūn zhī fǒu, dàn huáng tiān zuò sòng, cǐ shì wú zhī.君知否，但皇天祚宋，此事无之。