《兰陵王》

jiǎo shēng qiè.角声切。hé chǔ méi shāo nòng xuě.何处梅梢弄雪。huán xiāng mèng, yù jǐng lóu qián, qiān duǒ fú qú chā kōng bì.还乡梦，玉井楼前，千朵芙蕖插空碧。lín wēng wèn xiāo xī.邻翁问消息。wèi shuō hóng chén juàn kè.为说红尘倦客。yīng lián xiào gōng jiàn jīng qí, dǐ shì liú rén wèi guī dé.应怜笑、弓剑旌旗，底事留人未归得。huái shān jiù xiāng shí.淮山旧相识。jì jí chù shēng gē, jìng lǐ fēng dí.记急处笙歌，静里锋镝。suí dī yáng liǔ yóu chūn sè.隋堤杨柳犹春色。jiē shí zài rén shì, jǐ fān qí jú, qīng yóu nián shào yǐ bìn bái.嗟十载人事，几番棋局，青油年少已鬓白。màn chóu chàng jīng guó.漫惆怅京国。zhū mò.朱墨。kùn wú lì.困无力。shì bìng hè fán lóng, lǎo jì jī lè.似病鹤樊笼，老骥羁勒。xī yáng bù xì qī lín yì.夕阳不系栖林翼。dài tiān zhú dōng pǔ, zhǒng sōng xī mò.待添竹东圃，种松西陌。gōng míng xiū wèn, wú lǎo yǐ, fù jùn jié.功名休问，吾老矣，付俊杰。